Başak'ın Yutmograf'ı

Bugün Selmin’in dediği gibi; ah Tamra, aaah Tamaraaaa diye diye Akdamar Adası’na gideceğiz. Bu ada Gevaş ilçesi sınırları içinde. Yol boyunca yine en çok büyüleyen Artos Dağları oldu. Tepelerindeki yer yer erimiş karlar, yarattığı siyah beyaz kontrastı ile onu benim gözümde çok daha fazla çekici kılıyordu. Yolumuzun üzerindeki Halime Hatun Türbesi, etrafındaki antik mezarlık ve İzzettin Şir Camii’ni de gezdikten sonra sıra geldi Akdamar Adası’na. Sayfanın devamını oku »

Van’a ilk seyahatim. Van’a yolculuk… Vurgusu sanki aya yolculuk der gibi değil mi? Belki de bende öyle bir çağrışım yaratıyordur. Zira öyle bir kaç şey gördüm ki aya gitsem beni ancak o kadar şaşırtırdı herhalde. Küçük havaalanı beni şaşırtmadı. Küçük ama düzenli göründü gözüme. Bununla birlikte konaklayacağımız otele geldiğimizde yüzüme manalı manasız bir sırıtış yerleşti. İşte şimdi şaşırmaya başlamıştım. Kahkahalarla gülmek geliyordu içimden ama yakışık almaz deyip bastırıyordum. Üstelik Ankara’da ya da başka büyük şehirlerde de buna benzer hatta bin beter ne manzaralar var… İstanbul’da olsa bir nebze daha anlaşılabilir belki hani Bizans dönemi ile ilişkilendirmek açısından filan… ama içiiii, dışıııı… sanırım mesleğin getirdiği bir bakış açısı olsa gerek gördüklerim karşısındaki duygularımı kontrol etmekte zorlandım. Bari buraya yazayım da kafaya takmaktan kurtulayım dedim. Sayfanın devamını oku »

….

BU YAZIDAKİ FOTOĞRAFLAR YALNIZCA BAKMALIK DEĞİLDİR !

Bir süredir dolanıyorum orada burada. Katılmak isterseniz bu dolanmaya, buyurun, birlikte dolanalım. Daha önce gördüğünüz yerlere bir kere daha bakalım mesela, belli mi olur, belki de henüz görmediğiniz birşeyler vardır orada.

Gözüm takılıyor ona buna, Yutmi Cunyır yutuyor hevesle. Geçen gün internette uçan bir karavan gördüm, önce Ayça geldi aklıma sonra kendimi de koyuyorum o karavana, birlikte uçuyoruz bilmem artık nereye. Aaaa Reha Abi de karavancı, o da takılır mı ki bize? Ayşe macera sever, uslanmaz bir gezgin…  O da gelir belki bizimle diye düşünüyorum sonra yok gelmez diyorum kendi kendime çünkü Ayça’nın köpeği var, adı “Cadı”; Ayşe ise uzaktan sever tüm hayvanları… :)) Sayfanın devamını oku »

Başladığından beri hiç kaçırmadığım bir sanat fuarı Art Ankara… Hatta bu yazıyı yazmadan önce Yutmoğraf’a bir bakayım dedim gitmediğim olmuş mu hiç diye… Evet 2017’de, tam da o tarihlerde kolumu kırıp ameliyat olduğum için kaçırmışım, ama onun dışında gitmediğim olmamış. Bu yılın benim için favori çalışmasını yazının girişinde görüyorsunuz. Sanırım bu çalışmaya, hem mimari, hem fotoğraf bakış açısıyla yanaştığım için bayıldım. Renkler ise zaten beni benden aldı. Üstüste bindirilmiş ve biri diğerinden türetilmiş üç farklı fotoğraftan oluşan, pleksiye uygulamalı bu çalışmanın sahibi Ekrem Şerif Egeli.

Bu bölümde, çoğunun detay fotoğraflarını göreceğiniz eserler, tabii ki fuarın çok az bir kısmını, daha doğrusu yalnızca benim seçkilerimi yansıtıyor. Umarım gitmek isteyip de gidememiş olanlara -her ne kadar benim damak tadıma göre olmakla beraber- biraz da olsa tattırabilirim. Sayfanın devamını oku »

….

….

..

Bazen gittiğim yerden çok, gittiğim yolda eğleniyorum galiba :)) Bu da öyle bir yolculuktan…

Gündüz vakti Mudurnu yollarında bunları görmekten daha keyifli bir şey yoktu o gün Yutmi Cunyır ve benim için 😉 Sayfanın devamını oku »