Yutmi

”NARLA İNCİRE GAZEL”

 

Narlarla incirler yarışıyordu yine her yaz olduğu gibi. Ama bu yıl biraz mahzundular, ya da bana öyle geldi.

 

“Al beni!, Ye beni, bakmadan geçme!” diyordu her bir ağaç. Öyle olgun, alımlı ve güzeldiler ki… Tadmadan geçsem küserlerdi. Dallarını okşadım, ayrımsız incirlerini yedim doyasıya.

 

Narlar, incirler çatlamış tadıdan. Ya balını akıtıyor ya da dalında kuruyordu incirler..

 

Narın tatlısı, ekşisi, cücesi, mayhoşu, bir şenlik, bir şenlik…ama bir ay sonra hüzün çökecek o bahçelere; gecikmeyin.

 

Bilirsiniz; Ege’de incirin adı “yemiş”tir. Kara yemiş, sarı yemiş, FOTO: SERVET ŞENGÜLyediveren…En hoşu bardacıktır bana sorarsanız. Her yörenin yemişi kendine özgüdür neredeyse. En güzeli, sabahın serininde yemektir. İçini baymaz, damağına yapışmaz, hele bir de çiy düşmüşse geceden, tadına doyulmaz.

 

Her sabah Bilge Karasu’yu andım, kulaklarını çınlattım o güzel insanın. Narla İncire Gazel’i yazmak, ancak böyle bir ustaya yaraşır değil mi?

 

Nar kentinde bir incir buldum. Narı da inciri de, övmek isterim. Anam her kışın en karanlık noktasında, eve girerken bir nar atardı yere, bütün gücüyle; parçalanıp iyice dağılsın diye. Evin beti bereketi niyetine… Ardından hızla süpürüp silerdi ortalığı. Bir iki gün sonra, narın patladığı yerden çok uzakta incecik bir çıtırtı duyduğum olurdu ayağımın altında. Ne kadar dağılmışsa nar taneleri, o kadar iyiydi. Topladıktan sonra söylerdim anneme, sevinsin diye.

 

Usta yazmış işte en güzelini. Öyle güzeldiler ki, kaydettim size göstermek için. Nardan, incirden, zeytinden, üzümden selam getirdim. Gitseniz, görseniz, severler, sevinirler. Gecikmeyin!

 

 

 

“”NARLA İNCİRE GAZEL”” için 15 Yorum

  1. Zeynep Diyor ki:

    Nar ve incir deyince şimdi, aklıma Tezer Özlü’nün aktardığı bir anekdot geldi. Kendisi yine o yoğun kayboluş eşiklerinden birindeyken -sanırım erken çağlarında-intihara teşebbüs ediyor, hastaneye kaldırılıyor. Gözünü ilk açtığında babasını buluyor başucunda ve babası ona diyor ki “yaşamda bu kadar güzel yemişler varken ölmek istemek niye?” Odur budur karamsarlığa kapıldığımda bunu aklıma getirmeye ve böyle düşünmeye çalışıyorum çünkü meyve her zaman yaşam(ak) demektir… Narın ve incirin memleketinden yeni döndüm Dostlar. En kısa zamanda birlikte nar ve incir sofrasında 🙂 buluşmak üzere, sonsuz sevgi…

  2. basak Diyor ki:

    Hal ayllah! Bak yine “intar”ı düşürdün aklıma Zeyno :))) Yok yoook, intahar edeceğimden değil ama intaharın da bir seçme hakkı olduğu düşüncesi vardır hep kafamda benim. Eğer insan göremiyorsa, yani gözlerinin değil gönlünün körlüğünden bahsediyorum. Ya da çok fazla görüyorsa ve gördüğü güzellikler çirkinliklerden azsa ve bir de güzellikleri çoğaltma yetisini kaybetmeye başlamışsa… ( cümleri toparlayamadım yeni bir cümleden devam edeceğim 🙂 ) zaten toparlayabilsem bu konu ile ilgili düşüncelerimden bir deneme yazacağım… neyse… belki böyle böyle toparlanır :))
    Lafı uzattım ve de dağıttım. Demem o ki yaşamayı seçmek kadar seçmemek hakkı da var insanın ve bu da en az diğeri kadar doğal karşılansa iyi olur bence. Şimdi ötanazi filan konuları girebilir araya ama benim söylemek istediğim başka.
    Neyse… Soframızda meyvamız ve sohbetimiz eksik olmasın. Olmadı orada devam ederiz artık 🙂
    Bir şunu ekleyeyim altına tam olsun :)))

    Bıktım bu yaşamaktan, ölüm tek çare bana,
    İşte dileniyor bak en yüce gönüllüler
    Ve gönlü fakirlerse sırça saraylarda
    İşte en masum inanç arsızca çiğneniyor.
    Pırıl pırıl insanlık ayakaltında artık,
    En yücesi erdemin hoyratça kirletilmiş,
    İşte gözden düşmüş o bir zamanlar taç olan.
    Devletliler kırmış devletin kapısını
    Sus pus edilmiş sanat yine devletlilerce
    İşte saçmalık bilgiç bilgiç hüküm sürmekte
    İşte en basit gerçek basitlikle suçlanmış
    Hapsedilmiş iyilik, köle olmuş kötüye.
    Bıktım artık bunlardan ölüm gelse ne iyi
    Kötü olan şu ki yalnız kalacak sevgili.

    türkçede yeniden söyleyenler:
    umut şenyıl
    onur çalı
    Kaynak: pArşömen

  3. Zeynep Diyor ki:

    Ölümün yaşama dahil olduğunu düşünüyorum ben de. Yaşamamayı seçme hakkı mahfuzdur!
    Devamı muhabbette. Muhabbetle… :))))

  4. senem Diyor ki:

    Ne güzel oldu güne narla, incirle başlamak… Hepinize teşekkür ederim. Ben de Birhan Keskin’den bir şiirle devam edeyim o vakit, sevgiler…

    “Şubat
    Ben bu içimin yankısı, ben bu içimin koruyla
    bu narı daha fazla taşıyamam.
    Düşecek ellerimden, dağılıp dökülecek odaları,
    dayanamam.
    Benden sana mevsimlerden anne, uykularımdan tüller,
    ömrümden ağrılar sızmıştır.
    Bu aşk bende bir imkânsızlık tasarımı gibi kaldı,
    kaldıramam.
    Adı Şubat olan bu şiirde kalbim
    uzun bir nehir gibi ağrıyor. İnat yumağım çözüldü.
    Sol omzundan siyah atımı, sana düştüğüm o eski şubattan
    çukurumu alıyorum.
    Benden kalan boşluğa kırmızı bir araf düşüncesini koy.
    Nasıl hatırlanırsa bir yaprakta bir orman
    bu kez o olsun beni sana hatırlatan.
    Bir gün olur senin de düşerse elinden nar
    Aşk bir gün seni de alır bir yerden bir yere koyar
    Ne zaman ki kaplar gönül mülkünü kar
    Çağır o zaman, anlatırım sana,
    bir ömürden nasıl döne döne geçer turnalar.
    Sanma ki inadımda sarı bir safra
    dilimde uçuşan rüzgârlı bir sayfa
    sözlerimde silinmiş şifre vardır.
    Sökmedin beni çölden, yolum araftır.”

  5. servet Diyor ki:

    Arkadaşlar, bir nar ve incir buluşması yapalım Murat gelince.
    İkisi de çok şiirsel meyve değil mi?

    “Dürtme içimdeki narı/ Üstümde beyaz gömlek var.”

    Ah, bu dizeleri ben yazabilseydim…

    PENGUEN 2

    O büyük ve muazzam zamanda unuttum
    Kanatlarım çok oldu üşüyor benim
    Bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor
    Bu yüzden eğik boynum.

    Bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
    Bundan gözlerimdeki kayalık,
    İçimdeki serseri buzullar

    Dürtme içimdeki narı
    Üstümde beyaz gömlek var.

    Birhan KESKİN

  6. basak Diyor ki:

    Yapalım gerçekten de… Özledik Murat Abi’yi… Gelse bir an önce ve adaptasyon devresi geçiverse hemen, nar kesip incir yesek.
    Sahi narla incirin zamanı ne zaman bitiyor? Daha var di mi?
    Murat Abiye yetişir mi ki? 🙂

  7. onur ç. Diyor ki:

    KİM BAĞIŞLAYACAK BENİ, KİM?

    P e n g u e n
    bana sırtını dönme,
    biliyorum, sana benziyorum
    ve içinde saklı tuttuğun yele..

    P e n g u e n
    benimde içimde saklı tuttuğum
    buzlu kıyılar, çığlık hatıraları..
    bende senin kadar kaçkınım ve yaralı.

    Kim bağışlayacak ki beni penguen,
    çizdim senin beyaz ve narin yerini.

    Bir yanım bembeyaz ışık
    körediyor, bir yanım zehir gece.
    parktaki salıncağa binmeyi
    beceremedim bu gün ben de..

    P e n g u e n bana sırtını dönme
    unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.

    Dünya yordu bizi. Benim de söyleyemediklerim var.
    hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
    uzun bir yolu geliyoruz seninle, yolu,
    geldikçe anlıyorum ki, biz,
    bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile..

    P e n g u e n
    kim bağışlayacak beni.
    çizdim senin beyaz ve narin yerini,
    elimde tuttuğum ince metalle..

    Birhan Keskin

  8. onur ç. Diyor ki:

    Abi, bizim Dikili’deki evde var bi incir, girip çıkarken yiyip dururum 🙂 Nar daha yok galiba. İnsan bu kadar yemiş varken gidebilir bu dünyadan. Ama gitmese daha iyi tabi. Zaten gidicez çünkü, o yüzden çok gerek yok acele etmeye. O zaman size akşam dinlediğim, incir ve zeytin ülkesinin şairinden bir şiir. Eyvallah.

    Her Aşk Bir Ay Taşır Alnında

    rüzgâr, böğürtlenlerin, kekik kokularının, deniz kestanelerinin
    bestelediği türküleri kulağınıza umulmadık zamanlarda fısıldıyorsa

    toprak, elinize aldığınız zaman pul pul balıkçı motorunun sesini taşıyorsa
    (insan kalbinize
    bilin ki bir italyan maria çocuk, bir faslı hüseyin’e aşık olmaya yüz tutmuştur

    zeytindağ’da, bin yıllık bir zeytin ağacı yaşlı gövdesinde
    toma’nın meyhanesinde zeytinyağı saflığıyla gülümsüyorsa ellerine cunda’nın

    adını cunda’nın, ali bey adası olarak değiştirilmesi dayatmasını
    bir türlü içine sindiremiyorsa pulları gümüş bir papalina
    bilin ki hüzün kaplar kirpiklerini akdeniz’in

    bu yüzden bir emmanuella çocuk dinlerken madrigallerini
    bütün güvercinleriyle birlikte havalanır kalbinde şairlerin

    bu yüzden beyaz ve duman renkleriyle güvercinler
    birer ikişer konar düşlerine acıların

    ve uzaktan eski bir aşk şarkısını fısıldar kır çiçekleri maltepe’nin

    ‘bu adamı ağlatırsa akdeniz ağlatır
    bir gül konar dudağına yalnızlığın
    bir de bakarsınız ağlarım’

    her akdeniz, kendi iklimini, kök boyasını kalbinin
    yalnızca kendi aşkıyla dokur

    çünkü santur
    çünkü dans ve büyü
    çünkü küçük bir kızın topuklarıdır akdeniz

    ve incir ve zeytin ağaçlarının ülkesinde
    deniz minarelerinin ruhunda gizlidir madrit’ten havalanan
    uçuk mavi kanatlı bir yalıçapkını

    ve bergama’da, atmaca mahallesinde
    elinde klârnet, elinde bakır, dudaklarının kıvrımı dans
    bir kuğu konar konar dünyanın aşklarına

    bu yüzden çingeneler
    bu yüzden müzik
    bu yüzden hüzün
    bu yüzden aşk
    bu yüzden bergama’da doğar dolunay

    ve dikilirse bir gece ansızın pan
    ansızın zeus
    ansızın ölüm

    bilin ki her ay bir akdeniz
    her aşk bir ay taşır alnında.

  9. servet Diyor ki:

    Ah Başak nerden buluyorsun o kuru kafaları şu nar ve incir ayında? İnsanların yazdıkları nassıl kasvetli şeyler görüyorsun değil mi? Kınıyorum seni.
    Bak şu dizeler için bile yaşanır şu güzelim dünyada:
    “bu yüzden çingeneler
    bu yüzden müzik
    bu yüzden hüzün
    bu yüzden aşk
    bu yüzden bergama’da doğar dolunay”

    Onurcuğum ne güzel, ne kadar insan kokan bir şiir bu.
    Ayrıca, Cemal Süreya, “üstü kalsın.”diyor. Bonkör adam ama büyük ikramiyeyi iade etmiyor.

  10. basak Diyor ki:

    Ne güzel bir akşam oldu yine, Servet Abi aklınıza sağlık 🙂
    http://www.youtube.com/watch?v=moznGvIEjXY

    masada konuşulanlardan eksik kalanlar 🙂
    http://www.denizce.com/yakamoz.asp

  11. serdar Diyor ki:

    ey hayat bir ömür söyle ortaya karışık
    üstü kalsın laflar et sonra

    kimliği davut gibi
    ipliği pazara çıkmış bir yaşamla avut beni

    yolculuk kokusu sinsin ömrüme

    her vagon yaşını kendi hüznünde taşır,
    ineceğim son/durak benim
    kim karışır? .. (söz.türk)

  12. servet Diyor ki:

    Ne güzel… Birhan’ın, Onur’un, Serdar’ın şiirleri, hayatın hallerini resmediyor bize.
    Seyrediyorum keyifle, hüzünle bu sabah yine; dönüp bakıyorum akıp giden günlerime/günlerimize.
    İyi ki yaşadım/ yaşıyorum. İyi ki varsınız, iyi ki tanıdım insanların en güzellerini.
    Sevgilerimle
    (Bir de yakamoz akşamı mı yapsak Başakcığım?)

  13. basak Diyor ki:

    Yapalım walla ne güzel olur 🙂
    Ama onun için yeni hikaye istiyorum sizden 🙂
    Yakamoz akşamının sohbetlerini de o bölümde toplarız hem olmaz mı 🙂

  14. Zeynep Diyor ki:

    E hadi bu da benden o zaman:

    Hediyedir ömrümüz
    Narın ve incirin eşliğinde, mimoza ve yakamoz ışığında
    Aşılıp geçilen deniz
    Denizden sonra kızı
    Kızdan yeniden deniz yaratır acılarımız
    Dostlar kedi mırıltısı üzüm ve rakı mutluluğumuz
    Masada eksik yok muhabbet varken
    Tek
    Eskimiş yıldız bitmiş aşk ölü yosunlar
    Ve kuşlar

  15. Zeynep Diyor ki:

    “Bir gün
    Bir nar ağacının dibinde
    Bir başka çocuklar
    Yine Türkiye’yi konuşacaklar.”
    -Behçet Aysan

Yorum Yazın