Başak'ın Yutmograf'ı

.BİR HAYATIN TUTUŞU ELLERİMDEN

Nedir ki diyeceksiniz

İşte öyle değil

Bir babam tuttu ellerimden

Anamdan yoksun

Bir karıştı boyumdan öte kardeşim

Mum ışığında gölgemden korktuğum kadar

Korkmadım hiçbir şeyden

Bir de kendimden

Kaldı ki bir ben çalmıştım

Kendimi kendi yüreğimden

09.02.2014

İstanbul

….

 *   *   *

….

FARKLI HAYATLAR

Paylaşmak dedik ya

Hece hece

Neyi düşündük sahi o an?

Yüz yılımız yok ya lüksümüzden

Ana eş değer bir öpücük

Dokunuş, şöyle sahicisinden

E hepsi bu muydu?

 

Kim istedi ki hem aşık olmak

Demedik mi hani, sesini duymak yeter

Sağlık olsun gibisinden

Onu da aldattık kendimizde

Farklı hayatlar işte

 

07/04/2014

İstanbul

….

*    *     *.

…

BU YOKLUKTA SEN

Gökyüzüme kıyılmış

Keyfim dört duvar

Hücrelerim kanıyor,  güneşim gri

Bir kara kalem, bir parça duvar

Çizerim düşlerime, bu yoklukta sen

 

Bir şiir yazmışım

Bir öykü denemişim

Bir fotoğraf çekmişim

Yanmalara müebbet

 

Bir bebek büyütmüşüm

Yeşil gözlü, al yanaklı

Sol yanımda bir yürek

Vedalarıma hasret

Uzaklar kadar yakın, yağmurluyum ben

Sokulurum koynuna, bu yoklukta sen

*    *    *

ÖMÜR DEDİĞİN

 

Düşlemediğim masal

Notası olmadığım şarkı

Öykünmediğim şiir

İçinde olmadığım roman

Kalmadı

 

Yedimde balon oldum uçtum

Onbeşimde kendimden geçtim

Ondokuzumda aşık 

Otuzumda, kollarımda bir bebek

Kırkımda küstüm çiçeği

 

Yani hiçbirşey, hiçbirşey olmadı

Ve ardından yıllar geçti

Ve sanki hergün böyle oldu

Çıldırmak istedim, çıldıramadım

Sesim soluksuzdu, sesim yorgundu

 

Şimdilerde olaysızım, dolaysızım

*    *    *

OLDUM İŞTE

 

Çocuktum yara bere

Kağıttan tavşan oldum, lastikten sapan

Kayıklar yüzdürdüm kumaştan

Cam oldum cicozlarım renginde

Gol oldum havalandım filelerde

 

Sonra, sonra büyümüşüm

–       Annem dedi, ben bilmem

Kitap oldum, ders oldum

Yazar oldum, çizer oldum

Aşık oldum çuval çuval

Hüzün oldum, sevinç oldum, yaş oldum

Uçtum yuvadan kanatsız

Ardımda bıraktım beni

Bulut oldum mavi

Gökyüzü oldum beyaz

Sonra, sonra adam olmuşum

–       Babam dedi, ben bilmem

 

Zaman suyunda aktım

Fırtınalara inat

İki ileri bir geri

Abi oldum, abla oldum

Dert oldum, bela oldum

Dost oldum, düşman oldum

Gündüz oldum, gecem siyah

 

Daha ne yaşamışım ki

–       Öyle dediler, ben bilmem

Bir ağustos sabahı

Annem oldum…ölüm oldum

Babam oldum yalnız kaldım

Deli oldum, deli oldum… anladım

 

Günlerden öğle vakti

Saatlerden pazartesi

Bebek oldum, sevgi oldum

Bebek oldum… aşk oldum

*   *   *

BETER OLSUN

 

Bu şehir adam olmaz

Olsa olsa

Kaldırımında küfür

İçinden tramvay geçen orospu

Balık kokan, meze kokan sokaklarda

Meyhanede can olur

 

Varsın adam olmasın

Yeter ki biz olsun

Dokunmak olsun, söz olsun

Türkü olsun, şiir olsun

Köşebaşı çiçek

Çiçekleri papatya

Kadıköy’de Moda olsun

 

Roka olsun balık yanı

Balık olsun marine levrek

Bir yudum rakı, bir dilim sohbet

Tütün olsun penceremde

Duman olsun dağılsın

 

Saat ister üç olsun, ister beş

Sabahlar var ya sabahlar

Beter olsun

*   *   *

GERİDE KALAN

 

Üç renk bıraktım geride

Meraktan gri

Umutttan mavi

Sarıdan sevgi

 

Üç şey,  belleğimde

Beyaz altı ölümlerde anılar

Kerpiç duvar üstü fotoğraflar

Ve benzi soluk mektuplar

 

Geride kalan

Sahnesi insan öyküleri

Kayıt dışı meçhul yüzler

*   *   *

TENİNDE UYUMAK

 

Yalan dokunuşlarda uykusuz

Sarılmaktan uzak sabahlara dargın

Soluksuz sevişmeler sonrası, gecelere hasretim

Ellerinin tenimdeki ürkekliğine

 

Çıplaklığında gitmelerim

Kıvrımların beter ölmekten

Teninde uyumayı, teninde kaybolmayı özlerim

Bilirim, yalnızlığın ödünç hayatlar

*   *   *

BU ŞEHİR

 

Ben bu şehirde doğdum

Bu şehirde büyüdüm

Sokaklarında serseri

Cadde üstü çapkın

Yanaklarım ilk kez al al oldu utanmaktan

Şu yokuş başı öptüm aşkı

İşte tam burada seviştim ilk

Çimenlerinde sarhoş sabahlara uyandım

İlk mısralarım bu şehirde döküldü kalemimden

Bu şehirde sevdim ben beni

Bu şehirde kaybettim kendimi

Ve ilk bu şehri terk ettim, o da beni

Balık meyhanelerini

Akşamüstü sohbetlerini

Kahvehanelerinde briç attığım

Sokak adlarını

3. Caddeleri, 8. caddeleri

Teras dolusu insanları

İsmini kazıdıklarımı, yüzlerini hatırlamadıklarımı

Gençlik telaşlarımı

Ölümleri, en az

Arkama bakmadan

Ben seçtim, ya da şehir

Seçtik işte

*   *   *

NAPAK ÖLEK Mİ

 

Çıkmaz sokaktasın, cezan kesilmiş

Yaşamaktan bezmişsin, kafan darmadağın

De ki bir de aldatmalara usanmışsın

Yalanlar diz boyu gülen yapmacık yüzlerde

Hançerlemiş en sevdiklerin

Beş parasızsın, yüreğin daralmış

Pencerelerin demir, ışık sızmaz

Dargınsın, yastığın ıslak

Ağlamana ramak kalmış gözlerinde yanmışsın

İç çekmelerin sağır, duyarsız, sessiz

Sağır bedeninde solmuş geceler

Bin şarkılar zindan, şiirlerin dost

Geri dönüşler yok demişler besbeter

Mum aydınlığında ısınmaların

Ve en güzel şarap tadında çıkışlar

Yorgunsun bilirim, hayat de geçiver

Boşlukların bir karış uzaklık

Ha düştün ha düşeceksin

 

Farkettin bak, farkettin değil mi

Seni seveni, sende kalanı, bırakıp gideni

“Yarın yeni bir gün, bugünü kim takar”

Dediğin an bendesin, ben de sende

Hadi atla gel bak bizdeyiz bu akşam

E napak ölek mi?

*   *   *

BENİ HİÇ BÖYLE GÖRMEDİNİZ

 

Hayatlarınızı çaldım ben

Umutlarınızın izinde

Yoksunluklarınızı işledim sabırla

Hücre hücre takip ettim mahreminizi

Sevdiğinizde kaçak oldum

Korkumdan beslendim hayallerinizde

Öfke kustum yerindeyse

Şaşırdınız

Beni hiç böyle tanımadınız

 

Yarımsa benden yarım

Sakat düşünceler ektim yüreğinize

Nefret etmeye fırsat bulamadan

Çıktım bir kapıdan, koştum diğerine

Gözlerim reddetti görmeyi

Dilim suskundu, susamıştı oysa

Her seferinde çözemediğim

 

Büyüttünüz kıskançlıkları

Bana ait olmadım ki sizin olsun

Gerçek mi düş mü aradığınız

Şüphelerinizde kayıp oldum bazen

Ulaştım dediğiniz an özlem

Oysa ben kendimde gördüm aynalarınızı

Farkında olmadan yansıttınız çaresizliği

Benden, ondan, sizden bir parça

Hayattan belki, beklentilerden

Sakınarak, saklanarak geçmişten ve gelecekten

Beni hiç böyle görmediniz

Bir daha da göremezsiniz

.

Serdar Zeren