Tırmanmaya başlamıştık ve artık yer yer kar da görmeye başladık. 2000′lerden 5000′lere doğru, +25′lerden (-)’lere doğru yükseliyorduk. Soğuk gittikçe hissedilir hale gelmişti. Yolda kar vardı. (daha&helliip;)
Tibet sınırına çok yaklaştık. Bu otelde, Nepal’deki son gecemizi geçireceğiz. Herkes bavullarını alıp odalarına çekilirken ben yokuşun sonunda gördüğüm salıncağa bakakalmıştım.
Gözlerime inanmakta zorlanıyordum. Zira çok iri bir ağacın dalına kurulmuş salıncak, bir uçuruma sallanıyordu. (daha&helliip;)
Sıkı bir kahvaltıdan sonra Nagarkort’dan ayrılma zamanı gelmişti. Dönüş yolunun büyük kısmını ormanda yürüyerek ve ardından yolumuzun üzerine çıkan kasabaları gezerek geçirdik. Otele döndüğümüzde Tibet vizesi için form doldurmamız gerekiyordu ve bu iş, bir saatten fazla zamanımızı aldı. Form, önlü arkalı 4 sayfadan oluşuyordu ve ahret soruları soruyorlardı. (daha&helliip;)
Nepal’in köylerini geride bırakıp Nagarkort’daki Himalaya Otel’e geldiğimizde gün batımını yakalamıştık. Terasta gün batımını izledikten sonra yorgunluğun tüm bedenimi sardığını hissettim. Deniz’le kendimize birer bira söyledik ve yaşadığımız bu güzel güne kadeh kaldırdık. (daha&helliip;)
Yanağımda Nepalli küçük kızın öpücüğüyle otele döndüğümde Yogi ve Yogini’ler yogalarını bitirmiş, kahvaltıya geçmişlerdi. Hepsi son derece enerjik ve pırıl pırıl görünüyorlardı. Bugün Nepal’e uyandığımız ilk gündü. Programda iki alternatif vardı. Biri Katmandu’yu gezmek, diğeri de daha önce Nepal’i görenler için köylerden geçen bir trekinge katılmak. Aynı anda her ikisinde de olabilsem keşke ama ne mümkün… Ne yapacağım, hangisini seçeceğimin paniğini dün akşam yaşadığım için bu sabah rahattım. (daha&helliip;)