Savrulup giden bir zaman diliminde
Sarsarak ve sarsılarak geçiyor günler
Ama kalbim çatlayacak kadar duyarlı
Hayatı savunabilecek kadar güçlüdür
Ahmet telli
Bu aralar bana yetirince zaman ayırmadığı için zamanla problemim var … Sorun bende mi yoksa onda mı gerçekten bilmiyorum ama sabahın köründe, bankanın önünde kapıların açılmasını beklerken not defterime Bursa gezisini yazmaya çalıştığıma göre ortada bir sorun olduğu kesin 🙂 (daha&helliip;)
Belize’de sabah kahvaltıdan sonra Meksika’ya doğru yola çıkıyoruz. Neredeyse bütün günümüz yolda geçiyor. Meksika sınırına saat 2 gibi varıyoruz ama sınırı geçmek burada o kadar kolay değil. Oysa Guatemala’dan Honduras’a ve Belize’ye geçişimiz ne kadar kolay olmuştu. Burada doldurduğumuz formlar, pasaport kontrolü, ülkeye giriş için ödediğimiz para ve gümrük kontrolü derken, nereden baksanız bir iki saatimiz sınırda geçiyor. Diğer sınırlarda bavullarımız araçtan inmezken burada x-ray’lerden geçiyoruz hatta bir kaç arkadaşımızın bavulunda kırmızı ışık yandığı için 🙂 bavulları bile aranıyor. (daha&helliip;)
Sabah yine erkenciyiz… Necla Hanım’la birlikte yine bir umut, terasta güneşin bize sürpriz yapması için bekleştikten sonra o odaya dönüyor, ben de Mardin sokaklarına doğru basamakları inmeye başlıyorum. (daha&helliip;)
Geçen gün Dido sordu “Orta Amerika yazılarına devam etmeyecek misin?” diye. Edeceğim tabii ama Mardin üzerinden gidince yol daha da uzadı ister istemez… Hem arada memleket havası da solumak iyi gelir diye düşünmüştüm. O yetmiyormuş gibi bir de Ka girdi hayatıma şimdi… Tabii olacağı buydu biri bitmeden bir diğerine başlarsa insan ne olur… Orta Amerika için biraz da notlarıma güveniyordum aslında. Her neyse uzatmayayım bu sabah Orta Amerika yazılarımı toparlama kararıyla uyandım güne. (daha&helliip;)
Son bir kaç yıldır gitmeyi istediğim Mardin biletlerimizi yaklaşık 5 ay önce almıştık. Ucuz diye 🙂 Ancak Meksika dönüşü öyle doluydum ki bir türlü Mardin için kendimi hazırlayamadım. Candan’a araba kiralamak konusunda bile yardımcı olamadım. Necla Hanım’la havaş otobüsüne bindiğimizde sanki Ulus’a gidiyormuşuz gibi hissediyordum. Taa ki Mardin havalimanına inene kadar. (daha&helliip;)