Bu 14 günde o kadar çok şey yaşadık, öyle çok şey gördük ki ben hatırlayabilmek için zaman zaman fotoğraflardan yararlanıyorum. Fotoğraflardan anladığım kadarıyla Hanoi’ye geldiğimizde hava kararmış, muhtemelen akşam yemeği yenmiş ve isteyen Hoan Kiem gölünün etrafında dolaşabilsin veya akşam pazarına gidebilsin diye serbest zaman bırakılmıştı. Sayfanın devamını oku »
Cumartesi sabahı, Anıttepe spor tesislerinin önünden, KKK’nın karşısındaki eski evlerin arasından Türk Standartları Enstitütüne doğru yürüyorum. Kızılay’a inerken o yolu kullanmayı çok seviyorum. Araba yok, ağaç çok… Ağaçların arasında evler belli belirsiz, sokak yeşil, gök mavi, güneş kararınca (ikinci “a” uzun okunacak), müzik şahane! En azından DSİ’nin önüne gelene kadar. Avuçlarımı açtım güneş içine dolsun diye. Kendimi şarj ediyorum. Bunu yapabiliyor olmak ne büyük bir ayrıcalık diye düşünüyorum. Sayfanın devamını oku »
Akşam yemeğinden sonra bir grup marketin etrafındaki açık pazarı gezmeye giderken ben de bir an önce duş alıp o gün gördüklerimi yazmak istiyordum. Yurt dışı gezilerinde, özellikle hızlandırılmış olanlarında öyle çok şey görüyor ki insan ben bunları ancak yazarak sindirebiliyorum. Sayfanın devamını oku »
Of içim karardı şu kasvetli havadan. Biraz renklenelim ve Vietnam’ın o rengarenk dünyasının içine girelim hadi. Hem resim sanatına bakalım hem de sokaktaki renklerine… Vietnam’daki resim sanatı diğer uzak doğu asya ülkelerinde olduğu gibi beni çok etkiledi. İpek ve lake tablolar, yağlıboya çalışmalar, benim en sevdiğim boya türü olan suluboya çalışmaları… Her birinde kendimi kaybettim. Bu bölüm biraz zaman alabilir gezerken ama resimle ilgilenenlerin seveceğini düşünüyorum. Onun için başlamadan bir çay ya da kahve alabilirsiniz belki yanınıza.
