Tuz Gölü 2.bölüm
Ben tam küçük bir kız çocuğunun kaleminden Tuz Gülü’nin 2.bölümünü yayınlayacakken bombalar, ölümler, gözaltılar… İster istemez Nazım’ım dizeleri geldi aklıma; Hoşgeldin bebek yaşama sırası sende…
İnci’den insanlık adına özür dilesem, o gençler senin ve tüm çocukların barış içinde yaşaması için çalışırken öldü desem… Soykırım müzesinde İnci bize sormuştu “ben niye giremiyorum müzeye?” diye. Bir yumruk gelip oturmuştu boğazıma. Yine aynı yumruk boğazımda. İnci’ye ve tüm çocuklara Ahmet Arif’in dizelerini yollamak isterim;
Gökkuşağında bir damla İnci
Geçen pazar öğleden sonra. Bir otobüs dolusu avcı, kameralarını sırtlanıp yollara düştü. Yutmi duru mu? Bacak kadar boyuna bakmadan takıldı amcaların teyzelerin peşine. Ama onun asıl derdi gökkuşağında bir damla İnci görebilmekti.
Bozkırı geçip, göle vardığında onun için eğlence başlamıştı.