Sırlarimu söyledum, dağlara dumalara
Ben yazarken ağladum, sen okurken ağlama…
Bugün pazar. Burada ilk sabahımız. Gece şiddetli yağmur yağdı ve ben sizlerin içinde bulunduğu sıcakların tersine polarla oturuyorum. Karşımda alabildiğine yeşil tepeler ve kalemimin altında satırlar ilerledikçe ben üşüdüğümü hissediyorum… 🙂 (daha&helliip;)
Ne kadar uzun zaman olmuş Derindive ile dalışa gitmeyeli… Bu sabah dalıştan döndük ve ben bilgisayarın başına oturdum. Masa ve sandalye sallanıyor… Bu da uzun zamandır tekne üzerinde olmadığımın bir kanıtı 🙂 Yetmiyormuş gibi bir de dışarıda şakır şakır yağmur yağıyor… Bırak o canım havayı, dön gel… Olacak iş mi!
Denizi çok özledim. Kaş’ı, tekneyle açılmayı ve dalmayı çok özledim. Sadık Kaptan’ı özledim… Dalış otobüsündeki muhabbetleri özledim… 23 Nisan’da dalış kulübümüz Kaş’a gezi düzenliyordu. Önce nasıl bir içim çekti… Sonra… İliklerime kadar üşüdüğümü hissettim. Daha çok erken Başak dedim kendi kendime daha çok erken…
(daha&helliip;)
Rishikeh’e Aşramlarla devam edeceğimi söylemiştim. Aşramlarla devam edeceğim ama kendim de biraz ahkam kesmeden geçemeyeceğim bu bölümü 🙂 Tam da benim ilgi alanıma giriyor; insanın tinsel dünyası :)… (daha&helliip;)
Kendimi en rahat hissettiğim en çok huzur bulduğum yer Rishikesh oldu. Bana göre bunun en birincil nedeni Rishikesh’de kulağıma kaçan ve gezi boyunca dilimden düşmeyen o parçaydı.
