Yutmoğrafımın Başına Gelenler
Salı, Haziran 14th, 2011
Yutmoğrafım en hareketli en yoğun bir ayını geçirdi. Başına neler gelmedi ki, yutulma tehlikesi bile atlattı garibim… (daha&helliip;)
Archive for the ‘Genel’ Category
KÜBA (.IX.BÖLÜM) ( Çernobil Çocukları, Cienfuegos, CHE’yi Ziyaret ve Atlas Okyanusu’nda Dalış)
Pazar, Mayıs 29th, 2011Gezinin Havana’da geçireceğimiz ilk bölümünün son günü. Yarın Cienfuegos’a hareket edeceğiz. Üç gün oradayız. Bugün ise gezinin en çarpıcı programlarından biri var. Çernobil Çocukları…
Çernobil Çocukları
Küba, 1986 Yılında Ukrayna’nın Çernobil nükleer santrallerinde meydana gelen kazanın ardından ortaya çıkan radyoaktiviteye bağlı hastalıkların tedavisi amacıyla bir program başlatmış. (daha&helliip;)
KÜBA’NIN ŞEHİRLERİ (Fotoğraf)
Pazartesi, Mayıs 16th, 2011
Aşure Tadında Bir Hafta Sonu
Pazartesi, Şubat 21st, 2011
Bu ara “Başak Sanat Günleri”ni yakından takip ediyorum 🙂 Konserler, tiyatrolar, sinemalar derken, geçtiğimiz haftasonunu da İstanbul’da geçirdim. Gidiş amacımız dünyaca ünlü “Cirque Du Soleil”i canlı olarak izlemekti.
“Cirque Du Soleil” bir insan sirki. Doğduğu yer Kanada. Sokak göstericilerinden esinlenerek oluşturulmuş bu toplulukla beni Zaika tanıştırmıştı. Zaika’nın evinde “Alegria” adlı gösterisini izlemiştim. Rüya gibiydi. (daha&helliip;)
Güle Güle İsmail Gülgeç ,
Perşembe, Şubat 17th, 2011Evde sakladığım bir defterim var. Lise yıllarında ilgi duyduğum beğendiğim konulara, resimlere, karikatürlere yer verdiğim bir defter bu. Bilim ve Teknikte çocuk gelişimi ile ilgili çıkan yazılar, benim karakalem çizdiğim bir resim, sonra karikatürler. Lise yıllarımdan beri Cumhuriyet gazetesinin karikatürlerini hiç atlamadan takip ederim. İsmail Gülgeç , Behiç Ak ve Piyale Madra en sevdiklerim. Tan Oral, Turhan Selçuk… Karikatürü çok severdim gençlik yıllarımda. Hala da severim ama eskisi gibi değil artık hiç bir şey benim için. Tam bir Gırgır hastasıydım. Kendi halinde bir mizah dergisi olan Gırgır’ı nasıl heyecanla beklerdim pazar günleri. Gırgır kapandığında küstüm karikatür dünyasına. Bana nasıl dokunmuşsa, bu bugün bile bu satırları yazarken gözlerim doluyor, boğazıma bir yumruk oturuyor… Yalnızca Cumhuriyet gazetesindeki karikatür köşesini izler oldum ondan sonra…
Bugün gazetede İsmail Gülgeç’in gittiğini okuduğumda da aynı duygu kapladı içimi. Yüzüm düştü. Kaybettiklerimize üzülürüz elbet… Ancak bazıları vardır ki onların yerinin hayatımızda bir başka olduğunu ancak gittikleri zaman anlayabiliriz. Ve onları bir daha görme şansımız da olmayacaksa içimizdeki o tuhaf duyguyla karşı karşıya kalıveririz.
İsmail Gülgeç , benim için çok özel bir insan. Onun karikatürlerini izlemeye başladıktan çok sonra öğrendim hayat hikayesini. Bu onu gönlümde farklı bir yere yerleşirdi. Saygı sözcüğü daha anlamlı oldu…
Bu sayfayı Gülgeç’e ayırıyorum. Zaman içinde evdeki defterimde yer verdiğim karikatürleri burada sizlerle de paylaşacağım. Nedense böyle zamanlarda kelime dağarcığıma kıran girer hep ve nedense bu cümleyi kurarken çok zorlanırım; “Güle güle İsmail Gülgeç ! Herşey için teşekkürler.”
