işte öyle…
Aralık
14
2013
O apartmana ilk girdiğimde anlamıştım yeni bir yolculuğa çıkacağımı.
Hepsi rahatımı kaçıran Fazlı yüzünden.
Nerden buldun da açtın o kutunun kapağını be adam…
“…
ama yolum çok, yolum çooook uzun
ama yolumda küçücük sokaklar…”
terse döndür öyle bak
içimde sen
yükseldim sandım
altta ben
el salla çocukluğuma
büyüksün
büyüksün
merdiven… (söz.türk)
14 Aralık 2013 Cumartesi, 09:11 at 09:11
Hayat ta bir çeşit “serpantin” 🙂
14 Aralık 2013 Cumartesi, 22:15 at 22:15
Fotoğraflara bakınca, helezon şeklinde yükselen veya alçalan
merdivenlere… savrula savrula dönen, ahenkle ilerleyen ve
uzaklaştıkça büzülen… dış renginin içinde kendi rengini saklayan…
gizemli, işlevsel ama biraz da hüzünlü… serpantine benzettim.
Baktım, daldım ve çok beğendim 🙂
20 Aralık 2013 Cuma, 11:31 at 11:31
Yolunun Ka’dan geçmesine çok sevindim.Orası çok huzurlu bir yerdir. İçinden çıkmak istemezsin. =D
20 Aralık 2013 Cuma, 18:57 at 18:57
son 3 haftadır öyle bir yoğunluk içindeydik ki; bu akşam girebildim ancak buraya ve bu merdivenler beni Vatikan müzelerine götürdü 🙂 çok güzel resimler..
23 Aralık 2013 Pazartesi, 13:59 at 13:59
Bizi mekanalara götüren mekanlardan çıkaran merdivenler. Başka hiç şansımız yok basamakların yorgun mahkümleriyiz. Biz nekadar ben geldim ben gidiyorum desek de. Ruhlarımız kimi zaman hızlı kimi zaman yavaş basamakların gölgesi olarak kalacak.