Hayatta bazı buluşmaların kaçışı olmadığına inanıyorum. İnsanın kendi duyguları ile buluşması gibi örneğin… Ve hayat, her zaman bu fotoğraftaki gibi güzel buluşmalar yaşatmıyor insana. Duygularından kaçan kaçıyordur ama ben hiç kaçamadım. (daha&helliip;)
Geçenlerde Necla Hanım bir e-posta yolladı. Bir blogda Maximo Laura adında bir sanatçının el dokumalarına yer vermişler. Renkleri görür görürmez kendimden geçtim. Dokumaların desenleri içinde ne kadar süre dolaştım bilmiyorum. Sonra birden Maximo’nun tezgahında iplik olmak istediğimi hissetim. İlk defa ölümden sonrasını düşündüm. (daha&helliip;)
En son gittiğim dalışın üzerinden tam üç yıl geçmiş. Mayıs ayı, benim dalış sezonumun açıldığı bir ay değil aslında çünkü deniz suyu henüz ısınmadı. Su sıcaklığı 17-18 derece… Ama bunca yılın özleminin yanında 17-18 derece ne ki… ben en fazla bir bilemedin iki dalış yaparım derken baktım ki eğitim dalışı var. Yani açılacak üç paketimiz var. Üstelik ben eğitim dalışlarına hiç dayanamam. Üstelik paketlerden biri Yusuf Abi’nin oğluymuş, öyle dedi Boğaç. Şimdiye kadar çok eğitim dalışına katıldım ama Oğuz’un oğlu Eren’den sonra bu ikinci özel eğitim dalışı olacak benim için. (daha&helliip;)
Barış, umut, paylaşım, sağlık dolu bir yıl olsun hepimize.
... ve haydi bir araya gelelim ve iyi hissedelim !
Eğer bir sergi gezecek vaktiniz yoksa bu yazıya hiç başlamayın 🙂 Ama eğer varsa, buyurun… (daha&helliip;)