Başak'ın Yutmograf'ı

Tibet sınırına çok yaklaştık. Bu otelde, Nepal’deki son gecemizi geçireceğiz. Herkes bavullarını alıp odalarına çekilirken ben yokuşun sonunda gördüğüm salıncağa bakakalmıştım.

Gözlerime inanmakta zorlanıyordum. Zira çok iri bir ağacın dalına kurulmuş salıncak, bir uçuruma sallanıyordu. İpi öyle uzundu ki sanki salıncağa binen kişiyi önce bulutların üzerine bırakacak, oradan da uçuruma savuracak gibiydi. Hava kararana kadar salıncağın başından ayrılamadım. Yutmi’nin bile nutku tutulmuştu. Ağacın gövdesinde oturan, salıncağın yanında dikilen çocuklar heyecanla sıralarının gelmesini bekliyorlardı. Birkaç haşarı erkek çocuğunun dışında Yutmi ile pek ilgilenen olmadı. Salıncakta sallanan çocuklara dehşet içinde bakıyor, biri sen de bin diyecek diye ödüm kopuyordu. Ama bakmaktan da kendimi alamıyordum. Sabah ilk iş salıncağın yanına gittim. Önce gerçekten de uçuruma mı sallanıyor bu  diye kenara kadar gidip baktım. Evet bildiğin uçurumdu aşağısı. Salıncağı incelemeye koyuldum. İpleri daha doğrusu halatları çok kalındı. Oturma yeri ise iki parça bambudan başka bir şey değildi. Kalın halatlar önce bambulara sonra da ağacın en kalın dalına dolanmıştı. Bambuların üzerine oturdum. Ayaklarım toprakta. Kalbim pıtır pıtır atıyor. Ortalarda kimsecikler yok. Bunu yapmak istiyorum. El kadar bebeler nasıl da uçuyorlardı bulutlara doğru. Salıncakla beraber geriye doğru gittim, gittim, gittiiiim… Ve birden ayaklarım yerden kesildi. Artık uçuruma doğru uçmaya başlamıştım. Salıncak o kadar eğretiydi ki düz gidemiyordu bile. Bu beni daha da tedirgin etti. Ayaklarım tekrar yere değdiğinde bir daha uçmaya cesaret edemedim.

Yutmi de bana bağırıp duruyordu zaten “Yapmaaaa ! Yapmaaaa!”. Salıncaktan indim. Yutmi’yi alıp otelin restoranındaki terasa götürdüm. Gün ağarmaya başlamıştı…

Kahvaltıdan sonra otobüsümüze binip tekrar yollara koyulduk. Yol keyifliydi. Öyle güzel manzaralar vardı ki Umut’la ikimiz en önde itiş kakış görüntü kapmaca oynamaya başladık. Bu sınıra kadar böyle devam etti. Sınıra yaklaştıkça dağlar daha da yükseliyor, yol zaman zaman öyle bozuluyordu ki Karadeniz yollarındaki karabasanlarım gelip yakama yapışıyordu. Sol tarafımız uçurumdu. Camdan da gökyüzü değil, yanızca dağlar görünüyordu. Bunu görüntülemek mümkün değildi. Yutmi sindi kaldı göbeğimde…

Sınıra geldiğimizde otobüsü boşalttık çünkü sınırı yürüyerek geçmemiz gerekiyordu. Bavullarımızı da sarpalar (yük taşıyan Nepalliler) taşıyacaklardı. Nepal’deki rahatlığımız yerini tuhaf bir gerginliğe bırakmıştı çünkü sınırın öte tarafı fazla ciddi ve askeri görünüyordu.  Çin’in Tibet üzerindeki baskısı sınır itibariyle kendini hissettirmeye başlamıştı. Sınır çizgisi büyükçe bir nehirdi.

Nehrin üzerindeki koca köprünün yarısı Nepal’de yarısı Tibet’teydi ve tam ortasında pasaportlarımızı kontrol etmeye başladılar. Bu iş sırayla oluyordu ve ben 4.sıradaydım. Bu sıranın tüm Tibet gezisi boyunca geçerli olacağını daha sonra öğrenecektik. Artık Tibet topraklarındaydık, daha doğrusu köprünün Tibet bölümündeydik. Sanmayın ki pasaport kontrolü burada sona eriyor.

Köprüden sonra geçiş kapısına geldik. Artık fotoğraf çekmek yasaktı. Polis kontrol noktalarında da yasaktı. Ama Yutmi durur mu? Bu sefer de savaş muhabiri sanmaya başladı kendini. Çaktırmadan bir kaç kare yutuverdi 🙂 Bizi Tibet’li rehberimiz Dauva karşıladı. Çok güler yüzlü ve heyecanlı bir adamdı. Otuzlu yaşlarını sürüyor olmalıydı. Sınıfın haşarı öğrencisi gibi bir görüntüsü vardı. Dauva’yı daha çok konuşacağa benziyorduk. Esas pasaport kontrolü buradaydı ama önce bavullarımıza ve çantalarımıza baktılar. Görevlilerin ifadeleri çok soğuk ve ciddiydi. Bize yapılan uyarılar yavaş yavaş gerçekleşmeye başlamıştı. Önce Serra ve Atıler’in okumak için yanlarında taşıdıkları Türkçe romanlara -uzun uzun karıştırdıktan sonra- el koydular. Didem’in cüzdanını didik didik aradılar. Sıra bana geldi. Ben  yanıma kitap almamıştım. Sorun olmaz nasılsa derken, Nepal’den aldığım oyun kağıtlarına takıldılar. Nepalli çocukların fotoğraflarından oluşan kartlara tek tek baktılar. Sonra Katmandu şehir haritasını buldular, onu da açıp bir süre incelediler. O an aklıma geldi, bunlar Dalay Lama resmi arıyorlardı. Bulamadılar tabii ben de geçtim. Ferhan Hoca’nın da müzik CD’lerine el koymuşlar. Bora’nın da Nepal’deki rehberimiz Kaman’ın irtifaya iyi geleceğini söyleyerek verdiği bir torba sarımsağına el koymuşlar :))) Doğru okudunuz… Diğer yiyeceklere dokunmadılar…

Sınır kapısından çıktıktan sonra 3 ayrı araca dağılarak tekrar yola koyulduk. Daha 10dk. Yol ya gittik ya gitmedik ki askeri bir barikatla karşılaştık. Yine pasaport kontrol… Araçlardan inip, sıramıza geçtik. Ben 4.sıradaki yerimi aldım. Askeri nizam pasaportlarımız yeniden kontrol edildi. Tekrar yola koyulduk. Gümrük kapısına gelmiştik. Buradan geçmemiz kolay oldu. Ancak burada bagajlarımızı artık kendimiz taşıyorduk. Neyseki otobüsümüz hemen gümrük çıkışında bizi bekliyordu.

Yola çıkmadan önce bir restoran’a girdik. Küçük bir restorandı. Bize yak çayı ikram ettiler. Yak sütlü çay. Ben çay içmem ki bir de yak sütlüsü… Şeytan dürttü, içtim. Çayla ilgisi yoktu. Sulandırılmış kremalı mantar çorbasına benziyordu. Fena değildi. Umut içmedi, onunkini de içtim. Yemekte noodle var dediler çok sevindim. Gelen şey benim bildiğim noodle’a hiç benzemiyordu. Noodel’lı çorba… Bakalım daha neler göreceğiz.

Yemekten sonra yola koyulduk. Yol manzaraları MUHTEŞEMDİ ! 🙂 Tırmanmaya başlamıştık ve artık yer yer kar görmeye başladık. 2000’lerden 5000’lere doğru, +25’lerden (-)’lere doğru yükseliyorduk. Soğuk gittikçe hissedilir hale gelmişti. Herkes yanındaki kırka, polar bulduysa giymeye başlamıştı. Kabanlar bavullarda, bavullar da otobüsün bagajındaydı. Neyse ki benim kaz mı tavuk artık her neyse tüyü montum yanımdaydı. Güneş kayboldukça soğuk daha da hissedilir hale gelmeye başlamıştı. Otobüs geçit gibi bir yerde durduğunda Dauva 5200mt’de olduğumuzu, fotoğraf için araçtan inebileceğimizi, ama çok fazla dışarıda kalmamamız gerektiğini ve hızlı hareket etmememizi söyledi….

Arkası yarın…

Bu yazı 21 Kasım 2012 Çarşamba günü Gezi bölümünde yayınlandı. Bu yazıya gelen yorumları RSS 2.0 beslemesinden izleyebilirsiniz.