Gözleri ile işitmeli insan
Nisan
08
2017
Nietzsche’nin dediği gibi; gözleri ile işitmeli insan. Bunun için de insana, sanata, doğaya bakmayı bilmek gerek sanırım. 
Tabii ki herkes aynı şeyleri işitmeyecektir. Algılar, farklı birikimlere ve farklı kültürlere bağlı olarak farklı farklı şekillenecektir. Bununla birlikte gözlerini kapatırsa insan nasıl işitecek?
Hele bir de gözleri görmeyenlerin, yani görme engellilerin, zaman zaman görenlerden daha iyi işitebildiğini düşündükçe görme engeli olmayanların sağırlığı aklımın sınırlarını zorluyor.
10 Nisan 2017 Pazartesi, 11:22 at 11:22
Günaydın Başakcım,
Ne güzel yazmışsın.
Hasan Ali yücel de şöyle diyor;
Gözlerinden içti gönlüm neşeyi
Senden öğrendim gönülden sevmeyi
Sildi aşkın gözlerimden her şeyi
Senden öğrendim gönülden sevmeyi
10 Nisan 2017 Pazartesi, 12:01 at 12:01
Günaydın 🙂
Bu güzel paylaşım için teşekkürler Servet Abi’cim. Ne mutlu sevmeyi öğrenebilene… Zira sevmek cesaret ister. Kendine dürüst olabilmeyi ister ki belki de en zoru bu… Bence… Ortalık sahte sevgilerden geçilmiyor, gerçeğine de cesaret eden pek yok :)) Gözlemlerimce :))
Ben de bu şiirin “Sildi aşkın gözlerimden her şeyi” mısrasından esinlenerek; Hasan Hüseyin Korkmazgil’in sevdiğim bir şiirinin en sevdiğim mısrasını paylaşmak istiyorum; “Kör olasın demiyorum, kör olma da gör beni…” Tabii şiirin tamamı ile bu göndermenin bir bağlantısı yok gibi görünse de ama var aslında 🙂
Kalbi anlatan, kalbe giden tek yol belki de gözler bence. Bir de aklın oyununa gelmese insan :)) Kendini kandıran o kadar çok insan var ki, sağırlık da burdan geliyor sanırım. Açmak lazım şimdi bu yazdıklarımı tabii ama hiç açasım yok bugün :)) Yorgunum galiba bu sabah :))
Sen başlattın Servet Abi :)) Yok yok aslında bu yazıyı koyarak ben başlattım galiba değil mi?
10 Nisan 2017 Pazartesi, 13:05 at 13:05
İnsanın saklanamaz kimliğidir gözleri. Yaşlanmayan, değişmeyen tek yeri.
Bilirsin elbet; bir insanı kestirmeden tanımak istiyorsan dosdoğru gözlerine bak. Asla yanılmazsın; sevgiyi de nefreti de anında görürsün istersen. Dili ne dese desin gözler gerçeği söyler eğer dinlersen.
Seni yormayayım artık sanırım paylaştık.
Sevgiyle
27 Nisan 2017 Perşembe, 03:28 at 03:28
Saygı ile.. Gözleri ile işitmeli insan olsam gerek… Mevcut iktidarın ilk yıllarıydı. Hürriyet gazetesinde bir aile sayfası vardı. Profesyonel ya da değil; yazarları vardı. Pınar hanım, bu sayfaya yazdığım yorumları kabul etmek inceliğini göstermişti. Bir makale üstüne ‘Zülüf’ konusuna değinmiştim. Zülüf, erkeğin favori dediğimiz saç uzantısının karşılığı. Türk dünyasında zülüf, süs olmanın ötesinde kutsal bile sayılmıştır. Anımsıyorum; seksen yıl öncesi, düğünlerde bir de ‘Zülüf kesme töreni’ eklenmişti. Dönemin kadınları için bu süs, saygındır. İlgili makaleyi, şu yorumumla noktalamıştım: ‘Kadının zülfünü kapatmak, kadının onuruna hakarettir.’ Vay sen misin böyle diyen?! Üç bayan yazar üç ayrı günde beni bir topa tuttular ki; sormayın… Ben daha ‘türban’ adını bile anmamıştım. Ben hiç oralı olmadım; anladım ki bu bayanlar, maaşlı görevliler… Üçüncü günün sonunda sayfanın yazarlarından bir bayan, benden yana tavır kyarak dedi ki: ” Adam size ne dedi ki hepiniz biden çemkirdiniz.” Bu sözcük Türk dünyasında yaygındır; ama ben yine de sözlüğe baktım. *matematikçi, b,ilim uzmanı*
27 Nisan 2017 Perşembe, 15:49 at 15:49
Sanırım gözler kapanınca kalbiyle işitiyor insan…